مهناز افخمی
مهناز افخمی با نام اصلی مهناز ابراهیمی (زاده ۱۳۱۹ کرمان) دومین زن در ایران است که به مقام وزارت رسید (پس از فرخ‌رو پارسا)، و در سال ۱۳۵۵ به عنوان «وزیر مشاور در امور زنان» در دوره پهلوی انتخاب شد. او از ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ رئیس گروه آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه ملی ایران بود، از ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۷ به مدت ۸ سال دبیر کل سازمان زنان ایران، و از ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ به مدت ۳ سال وزیر مشاور در امور زنان بود.
مهناز افخمی مؤلف کتاب‌ها و مقاله‌های متعددی در زمینه حقوق زنان است، از جمله «به سوی یک جامعه مداراگر»، «زنان در تبعید»، «ایمان و آزادی»، «زنان مسلمان و مشارکت در عرصه‌های سیاسی»، «حقوق زن در ایران» و «آموزش حقوق زنان در جهان اسلامی».
زندگی نامه
مهناز افخمی با نام اصلی مهناز ابراهیمی در سال ۱۳۱۹ در کرمان زاده شد. به گفته هوشنگ شهابی مادر وی بهائی بود. مهناز بزرگترین فرزند خانواده سه فرزندی می باشد. به گفته وی در برنامه پولتیک، مادر وی (فردوس نفیسی) و مادربزرگ وی، از همسران خود جدا شده و با پذیرفتن نقش سرپرستی خانواده خود، الگوی وی به عنوان یک زن مستقل و قوی بودند.
مهناز افخمی وقتی ۱۱ سال داشت، مادر وی از پدرش جدا می شود و به آمریکا مهاجرت می کند. مهناز در دانشگاه سانفرانسیسکو و دانشگاه کولورادو در بولدر تحصیل کرد و در سال ۱۳۴۷ به ایران بازگشت. وی سپس به تدریس زبان انگلیسی در دانشگاه ملی ایران پرداخت پس از آن به عضویت سازمان زنان ایران درآمد و بعداً دبیر کل این سازمان شد. او در سه سال آخر دوره محمدرضا شاه به وزارت امور زنان منصوب شد اما با وقوع انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ از ایران رفت مهناز افخمی در زمان کنونی در شهر مریلند آمریکا به همراه همسرش غلامرضا افخمی زندگی می کند.
افخمی پس از خروج از ایران به همکاری با بنیاد مطالعات ایران پرداخت.او در سال ۱۹۹۵ «سازمان بین‌المللی آموزش و همکاری زنان» را در آمریکا بنیان گذاشت. این سازمان غیردولتی پس از کنفرانس بین‌المللی زنان در پکن (۱۹۹۵) تاسیس شد و با ۲۰ کشور مختلف همکاری می‌کند (که ایران جزو این کشورها نیست).
دیدگاه
اعتراضات خیابانی در پی انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ با حضور پر رنگ زنان همراه بود. مهناز افخمی معتقد است که آنچه توسط زنان در ایران اتفاق افتاد تداوم منطقی حرکتی است که نزدیک به یکصد سال پیش در کشور آغاز شده بود. او در مصاحبه ای که در آذر سال ۱۳۹۰ منتشر شد بر این نکته تأکید کرد: «جنبش سبز در ایران تداوم حرکتی است که نزدیک به یک قرن پیش آغاز شد و فرازها و فرود ها و تغییر و تحول های تکاملی و انقلابی پرشماری را پشت سر گذاشت.» وی وضعیت کنونی در ایران را «مرحله ای دیگر از جنبشی در جریان» توصیف می کند.
